10’ların H2H Ligi

Puan Durumu

Maç Sonuçları

29. Haftanın Menajeri

Özcan Cezan – Peaky Blinders
(105 Puan)

Menajerin Yorumu:

“This Place Is Under New Management, By Order Of The Peaky Blinders.”

Daily Birmingham gazetesinin ilk sayfasında bu başlık göze çarpıyordu. Kulüp başkanı Thomas Shelby, “Birmingham artık bizim!” beyanatı vermişti.

Peki neler olmuştu?

The Garrison, önceki akşam da, her zamanki gibi içkisini yudumlayıp günün yorgunluğunu atmaya gelen, istese de gülümseyemeyen insanlarla doluydu. Blinders’ın kulübe ek gelir amaçlı gizlice yürütmeye başlattığı bahis işinde bir futbol maçına -8 handikapla giren de oradaydı, rakip çete Hotspurs’un en belalı adamları Alfie Doherty, Luca Kulusevski ve Billy Kane’e bahis oynayan da. İlk içkilerden sonra herkes biraz rahatlamıştı ama her an her şeyin olabileceğinin tedirginliği de boğazlarında iyi bir viskinin bıraktığı tat gibi düğümlenmiş, duruyordu. Giderek sessizleşen ortamı içeri nefes nefese giren mahallenin gazete dağıtan kısa pantolonlu delikanlısının sesi bozdu: “Esporyanlar! … Esporyanlar geliyor!”

Esporyanlar dost aileydi, Blinders ile yolları hep aynı yere çıkardı, rekabet vardı ama saygı da vardı. Yine de bu geliş hayra alamet olmayabilirdi zira şehrin bu tarafında pek görülmezlerdi. Çok geçmeden acı fren sesleri ile barın önünde duran arabaların farları tedirgin bir şekilde bekleyenlerin gözbebeklerini daha da küçültecek bir şekilde camdan içeriye doğru vurdu.

Kapıdan ilk giren liderleri Şimşek Erol, kapının eşiğinde penaltılarda geçilmez bir eda ile çizgisinde bekleyen dev bir kaleci gibi durarak elindeki ufak kağıdı yukarı doğru kaldırdı ve “Bunu kim arabamın penceresine yapıştırdı?” diye gürledi. Ortalık buz kesmişti, çıt çıkmıyordu. Shelbyler barın iç tarafındaki özel odalarından teker teker çıkıp Şimşek Erol’un karşısına dizildiler. Tüm bar nefesini tutmuş, kimi masaların altına saklanmış, neler olacağını heyecanla bekliyordu. Thomas birkaç adım atarak yaklaştı, kağıda uzanıp aldı, bir göz attı, avucunun içinde yuvarladıktan sonra, ağzıyla sanki bir pimi çeker gibi bir hareket yaparak barın orta yerine doğru fırlattı ve o anda kahkahayı patlattı! Şimşek Erol da daha fazla dayanamayarak ona eşlik etti. Hiç kimse bir şey anlamamış, gelen ani ve güçlü kahkahalarla bir nebze olsun rahatlamış ama yine de yerlerinden kıpırdayamamıştı. Nihayet içlerinden biri Thomas’ın fantezi bir el bombasına dönüştürdüğü kağıdı alıp merakla baktı:

148-36!

Kağıt elden ele dolaşıyor, kimse bir anlam veremiyor ama Shelbyler ve Esporyanlar kahkalar eşliğinde barın özel odasında kadehlerini tokuşturuyorlardı. Gece uzundu ama Esporyanlar gitmeliydi. Kardeşlik yeminleri yenilendikten sonra bardaki herkes içkilerini bu dostluğa kaldırdı. Tam da bu esnada muhbirlerin Goodison Park’tan ilettiği son dakika haberi ile ortalık iyiece şenlendi. Zaten körkütük sarhoş olanlar buna bir de Grace’in şarkıları ile zafer sarhoşluğunu da ekleyince sabaha gün ağırana kadar kutlamalar devam etti. Tüm içkiler, özellikle de tedavisi olmayan üzüntülerin giderilmesi için damıtılmış cinler, su gibi içildi. Sabah olduğunda barın bir köşesinde sızıp kalmışlar arasında Billy Grade de vardı ve yüzünde en iyi maçını oynamış bir oyuncunun gururu ile birlikte küçümsemekten çok, gücünün farkında birinin egosu karışımı bir gülümseme ile uyuyordu.

Artur Shelby’nin ise gözüne uyku girmemişti. Herkes eğlenip içerken onun aklında tek bir şey vardı: Minnesotalılar!

Şapkasını taktı, bardağında kalan viskiyi tek dikişte içip herkesi uyandıracak bir şekilde bağırdı:

“Don’t F*** With The Peaky Blinders!”

Özcan Cezan